Oogsttijd in Mintraching: gemeenschapsboomgaarden nodigen je uit om te oogsten!

Oogsttijd in Mintraching: gemeenschapsboomgaarden nodigen je uit om te oogsten!

In de gemeente Mintraching wordt de oogst van rijp fruit gepromoot via gemeenschappelijke boomgaarden die zich uitstrekken over verschillende locaties in de gemeente. Deze gedeelde gebieden bieden burgers niet alleen de mogelijkheid om fruit te oogsten, maar ook om deze waardevolle hulpbronnen te exploiteren en te gebruiken. De exacte locaties van de boomgaarden zijn Schulstrasse en Ringstrasse in Mintraching, evenals gebieden in Gengkofen en Mangolding in de buurt van de speeltuin. Er zijn ook boomgaarden bij de speeltuin in Scheuer en Sengkofen. Er is ook een weide op Grünbuckl ten zuiden van Moosham en een andere op de GVS richting Geisling nabij Klein Gilla. Voor geïnteresseerden is meer informatie te vinden op de gemeentewebsite van Mintraching.

De traditie van de fruitteelt heeft in Europa een lange geschiedenis, die teruggaat tot de oudheid. Hoogwaardige fruitrassen werden door de Romeinen naar Europa gebracht, die hun kennis van de fruitteelt uit het Oosten en Griekenland aanvulden. Egyptische tempelinscripties leveren al bewijs van de teelt van appelbomen in tuinen. In de Middeleeuwen cultiveerden kerkelijke ordes en seculiere heersers de kennis van fruitsoorten, terwijl Karel de Grote al in de 8e eeuw een koninklijk besluit uitvaardigde over de verzorging van boomgaarden. Deze historische inzichten illustreren hoe diepgeworteld de fruitteelt is in de Europese cultuurgeschiedenis. Tegenwoordig is een groter voedingsbewustzijn een drijvende kracht die initiatieven ondersteunt om traditionele fruitvoorraden te behouden en te gebruiken, zoals bijvoorbeeld in Beieren kan worden waargenomen.

De ontwikkeling van de fruitteelt

Met de industrialisatie in de 19e eeuw nam de fruitteelt in Duitsland en andere Europese landen aanzienlijk toe. Boomgaarden ontstonden langs wegen en in gemeenschappelijke percelen, terwijl gemengde boomgaarden en fruitwijngaarden de boventoon voerden in regio's met kleine bedrijven. Uit een volkstelling in 1900 bleek dat er in het Duitse Rijk ruim 168 miljoen productieve fruitbomen waren. Maar de naoorlogse periode werd gevolgd door een periode waarin de boomgaardteelt economisch moeilijker werd, totdat veel stands moesten wijken voor nieuwe ontwikkelingsgebieden en verkeersroutes. De teelt van tafelfruit verschoof uiteindelijk naar laagstamsystemen, waardoor de druk op de traditionele boomgaarden steeds groter werd.

Toch waren er vanaf ongeveer 1970 talloze initiatieven om boomgaarden te behouden en te gebruiken. Deze inspanningen zijn niet in de laatste plaats te danken aan de groeiende belangstelling voor gezonde voeding en regionale producten, die de afgelopen 15 jaar steeds belangrijker is geworden. In veel gemeenschappen, waaronder Mintraching, beschermt de aanleg en het behoud van boomgaarden niet alleen een voedselbron, maar ook een stukje cultureel landschap dat belangrijk is voor toekomstige generaties.